Flexizekerheid in België : Een voorstel gebaseerd op economische principes

Net als vele andere ‘instellingen’ kwamen de werkloosheidsverzekering(WV) en de wetgeving betreffende ontslagbescherming(WOB) tot stand in een economisch klimaat waarin de relatie tussen werknemer en bedrijf in de regel stabiel en duurzaam was. De huidige werkloosheidsverzekering en wetgeving betreffende ontslagbescherming zijn tot stand gekomen in een economisch klimaat waarin de relaties tussen werknemer en bedrijf in de regel stabiel en duurzaam waren. De toenemende economische globalisering en de snelle tech nologische en organisatorische veranderingen vereisen een grotere flexibiliteit van zowel werknemers als bedrijven. Dit leidt tot meer instabiele loopbanen, zowel binnenin als tussen bedrijven. De huidige instellingen moeten dan ook dringend worden hervormd om deze nieuwe nood aan meer flexibiliteit te ver zoenen met de nood aan werkzekerheid voor de werknemers. De roep om ‘flexizekerheid’ is niet nieuw, maar er bestaat geen consensus over het bijhorende institutionele model. Veeleer dan een hervorming voor te stellen op basis van wat gangbaar is in bestaande buitenlandse instellingen, zijn wij van mening dat het van essentieel belang is om eerst enkele expliciete economische principes te formuleren die de lijnen van een dergelijke hervorming uitzetten. De explicite ring van die principes onderscheidt onze aanpak van die van De Vos en Konings (2007) en van Sels (2008). Na een kort overzicht van de Belgische arbeidsmarktinstellingen bekijken we dan in een tweede stap hoe die principes kunnen worden omgezet in concrete richtlijnen voor de hervorming van de huidige Belgische instellingen.