De behandeling van het Tweede Wereldoorlogtrauma in de naoorlogse Nederlandstalige literatuur : Analyse en vergelijking van G.L. Durlachers Strepen aan de hemel (1985) en Jessica Durlachers Het geweten (1997)

Hoewel het meer dan 70 jaar geleden is dat er een einde aan de Tweede Wereldoorlog kwam, speelt die nog steeds een belangrijke rol in het collectieve geheugen. In deze scriptie komt de behandeling van het Tweede Wereldoorlogtrauma in de naoorlogse Nederlandstalige literatuur aan bod. Daarvoor wordt een vergelijkend onderzoek gedaan naar twee bepaalde literaire werken uit de naoorlogse Nederlandstalige literatuur, namelijk Gerhard Leopold Durlachers Strepen aan de hemel (1985) en Jessica Durlachers Het geweten (1997). De klemtoon van deze scriptie ligt op de manier waarop het Tweede Wereldoorlogtrauma wordt behandeld in de naoorlogse Nederlandstalige literatuur en meer precies in de voorafgaande geciteerde boeken. Daarvoor concentreert deze scriptie zich rond twee onderzoeksvragen. Ten eerste vraag ik me af of er in beide boeken sprake is van een Tweede Wereldoorlogtrauma. Als dat wel het geval is, wat zijn de elementen die getuigen van zo’n trauma? Ten tweede zou ik graag willen weten of het genre van de boeken een bepaalde invloed heeft op de manier waarop het Tweede Wereldoorlogtrauma wordt behandeld. Krijgt het literaire werk een andere dimensie, een toegevoegde waarde omdat het behoort tot de autobiografie of tot de autobiografische roman? Om deze onderzoeksvragen te kunnen beantwoorden wordt mijn scriptie in drie grote delen onderverdeeld. In het eerste staat de wetenschappelijke literatuur over de Tweede Wereldoorlog, het begrip trauma en het autobiografisch schrijven in het middelpunt. In het tweede gaat het om het leven en de werken van de auteurs om beter te begrijpen waarom ze respectievelijk het Tweede Wereldoorlogtrauma in hun boeken behandelen. Ten slotte komt het praktische deel waarin de theorie op de situatie van de personages wordt toegepast.