In de Schaduw van het Existentialisme : Sartre en Camus als inspiratie voor De Avonden (1947) van Gerard Reve en voor Mijn levende schaduw (1965) van Paul de Wispelaere

Hoewel het existentialisme een stroming van Franse afkomst is, heeft het diepe sporen in de Nederlandstalige literatuur nagelaten. In deze scriptie vergelijk ik twee Nederlandstalige romans met elkaar, namelijk De Avonden (1947) van Gerard Reve en Mijn levende schaduw (1965) van Paul de Wispelaere. Die romans werden omwille van hun thematiek en verteltechnieken heel vroeg met het existentialisme verbonden. Ondanks de tussentijd van twintig jaar tussen de publicaties benaderen beide auteurs existentialistische kwesties. De bedoeling van deze scriptie is ten eerste de invloed van het Franse existentialisme – en vooral van haar twee boegbeelden Jean-Paul Sartre en Albert Camus – op De Avonden en Mijn levende schaduw te analyseren. Ten tweede onderzoek ik of dezelfde existentialistische kenmerken en begrippen overeenkomen in beide romans. Met het oog daarop vergelijk ik vier aspecten van de romans met elkaar: hoofdpersoon, motieven, verteltechnieken en genres. Alle vergelijkingspunten worden verduidelijkt aan de hand van de filosofische theorieën van Jean-Paul Sartre en Albert Camus.